De laatste fase van mijn avontuur komt in zicht. Nog een weekje en dan ben ik alweer terug in Nederland. Dan kan ik eindelijk mijn familie, jaarclub, huisgenoten, bestuursleden, voetbalvrienden, Stretchers, Paradoksleden en vele andere mensen weer ontmoeten. Maar natuurlijk wil ik ook heel graag Miriam weer zien. Ik merk wel goed dat je toch al die mensen om je heen begint te missen, vooral aan het eind van mijn stage. Gelukkig kan je tegenwoordig mailen, skypen en chatten met Jan en Alleman, zodoende krijg je nog wel wat mee van het thuisfront.

Toch vind ik het ook wel jammer om IJsland te verlaten. Het is hier zo mooi! Ik probeer jullie te laten merken hoe mooi de natuur hier is, maar dat is erg moeilijk met enkel foto's en verhalen. De beste manier om er achter te komen in door ooit een keer hier heen te gaan. Het landschap kent heel veel facetten en is nog steeds in ontwikkeling. Elke dag is er kans op een vulkaan uitbarsting en zijn er gemiddeld 80 kleine aardbevingen per dag. 1 keer heb ik mijn werkplek voelen wiebelen, dat was waarschijnlijk ook een kleine aardbeving. Dit soort dingen dragen bij aan een magisch sfeertjehier in IJsland.

Dit is een klein bruggetje naar de fietstocht die Roosmarijn en ik vorig weekend ondernomen. Eerst was het plan om Halloween te gaan vieren in het centrum, maar omdat het zo mooi weer was hadden we besloten om de mountainbike te pakken en gewoon maar ergens heen te fietsen. Het plan was om richting de 'Blue Lagoon' te fietsen, maar omdat we onderweg zoveel bijzondere dingen tegenkwamen hebben we de Blue Lagoon nooit bereikt.

We begonnen vroeg (ook een reden dat we geen Halloween gingen vieren). De zon kwam net op en zorgde al gelijk voor mooie foto's. Met heldere nacht wil het ook goed vriezen, dus de wegen waren erg glad. Dat zorgde al gelijk voor een aantal uitglijders, maar niets ernstigs gelukkig. Nadat weeen paar keer waren verdwaald, hadden we eindelijk de zuidkant van Reykjavik bereikt. Al snel roken we avontuur!

Nou ja, geen avontuur, maar wel rotte vis! Deze lucht was wel heel smerig en maakte het ook wel vervelend om goed te ademen. Even snel een foto maken en weer verder. Iets verderop kwamen we toevallig bij een vallei dat vol lag met lege patronen. Blijkbaar gaan mensen daar naartoe om hun geweren uit te testen. Toen wij er waren was er niemand meer, maar vlak ervoor hoorden we wel af en toe wat geknal in de omgeving.

De schietbaan lag op de route naar Bláfjoll (blauwe berg). Bij Bláfjöll was een groot wintersport gebied aangelegd, maar helaas was het nog sneeuw vrij toen wij er aankwamen. Ga ik toch te vroeg terug... Nou ja, we hebben wel even de kaart van het gebied bestudeerd (vol met kogelgaten, hoe zou dat nou kunnen?) en zagen ongeveer 100 km aan piste! Best wel wat dus.

Op de weg terug hebben we ook nog een steenafgraving onveilig gemaakt en ook nog een erg vreemd lantaarnparadijs gevonden. Bij de afgraving hebben we geprobeert de graafmachines aan de praat te krijgen, maar dat was niet mogelijk (zonder sleutel). Het lantaarnparadijs is denk ik een van de vele overblijfsels van de economische crisis.

Uiteindelijk nog wat koffie gedronken in de Viking Village, wat overigens ook behoorlijk uitgestorven was. Daarna werd het alweer donker (tegenwoordig begint het om 4 uur al te schemeren) dus werd het tijd om naar huis te gaan. Moe maar voldaan konden we terug kijken op een leuke dag!

Verder ben ik ook nog terecht gekomen in een auto ongeluk. Na een vroeg afscheidsdiner kreeg ik een lift terug naar mijn appartement. Omdat we Engels aan het praten waren, merkte onze bestuurster niet dat het stoplicht op rood stond. Die was dus gewoon doorgereden!! Een seconde later werden we geraakt door een andere auto die onze auto goed reduceerde tot schroot, zoals de foto ook een beetje laat zien. Gelukkig was er niemand gewond, maar de schrik zat er wel goed in.

Met politie en takelwagen werd het al een stuk makkelijker om van het kruispunt te komen. Twee auto's in het midden van het kruispunt zorgde al snel (binnen 5 seconden na de crash) voor een enorme chaos. Dit kwam ook door het feit dat het een van de drukste kruispunten van IJsland was. Maar de takelwagen die een complete uitrit blokkeerde maakte het wel compleet!

Nu begin ik aan mijn laatste week bij Ossur. Ik heb hier een erg mooie, avontuurlijke en leerzame tijd meegemaakt! Ik heb wel het gevoel dat mijn werk wordt gewaardeerd en dat is wel belangrijk. Zaterdag vertrekt mijn vliegtuig om 7:50 uuren ik kom aan op Schiphol om 11:50 uur. Dan ga ik eerst een paar dagen bij Miriam en mijn ouders zitten, waarna ik mijn kamer weer kan betrekken die Myrthe de afgelopen maanden van me had gebruikt. Daarna begint het Hollandse leven weer denk ik, ik ben benieuwd wat er allemaal is veranderd!

Iedereen nog bedankt voor het lezen van al mijn verhalen. Het heeft me wel gemotiveerd om lekker door te schrijven!

Tot snel!