Ossur is een van de weinige bedrijven in IJsland die tijdens de crisis nog winst maakt. Sterker nog, het is het enige bedrijf dat aan het groeien is in deze barre tijden. Dat merk je goed. Alle inwonens van IJsland kennen Ossur hier, het is een beetje te vergelijken met het Hollandse Philips, Schiphol of NS. Als ik aan een IJslander vertel dat ik bij Ossur werk, dan weten ze vaak meer over het bedrijf dan ikzelf of ze kennen wel iemand die er werkt. Erg handig allemaal! Dat komt ook door de genetische connecties die hier veel besproken worden. De meesten zijn wel in maximaal 3-4 generaties met elkaar verbonden, wat voor een goede verbroedering zorgt onder de inwoners. Helaas voor buitenstaanders is het moeilijk om ze uit elkaar te houden. Qua uiterlijk lijken IJslanders heel veel op elkaar en ook de namen lijken op elkaar.

Bij Ossur lopen bijvoorbeeld veel Sigardur's rond (ook wel Siggi genoemd). Om ze uit elkaar te houden zou je in Nederland de achternaam pakken. Helaas krijgen ze hier de achternaam van hun vader; -son voor jongens en -dottir voor meisjes. En aangezien de vorige generatie veel Hannessen en Thorsteinen kende, lopen er ook veel met die achternaam rond. Ik ken dus ook drie Siggi Hannessonnen. Erg verwarrend allemaal. Hoe ze elkaar uit elkaar houden mag Joost weten..

Dat Ossur zo aan het groeien is merk ik goed. Er wordt constant nieuwe apparatuur aangeschaft en oude weggedaan. Ook luisteren ze erg goed naar mijn mening over de bruikbaarheid van verschillende soorten meetapparatuur (ik had niet anders verwacht moet ik zeggen). Dit betekent dat mijn opdracht ook aan verandering onderhevig is, aangezien stilstand achteruitgang is.

Toen ik begon met mijn stage hadden ze net een nieuw soort voet ontwikkeld. Deze voet zou volgens gebruikers erg fijn lopen, met name als je de trap afloopt. Om deze theorie te testen laten ze mij metingen doen aan deze nieuwe voet, maar ook aan een aantal oudere modellen en van concurrenten. Wat die metingen zijn maakt ze niet uit, als ze maar getallen krijgen die aangeven dat het inderdaad fijner is. Hierdoor ben ik begonnen om de schok en schokabsorptie van de verschillende voeten tijdens het lopen vanverschillende traphoogtes te meten. Ik had een camera tot mijn beschikking die beeld voor beeld de compressie van een aantal markers op de voeten kan weergeven.

Deze camera was helaas niet zo nauwkeurig. En omdat niet iedereen op dezelfde afstand tot de camera liep was het ook een vertekend beeld dat je zag, ook wel een parallax genoemd. Hierdoor ben ik begonnen om een 'Xsenspak' te testen. Dit pak heeftpositiemeters over hetgehele pak zitten en kan daarna laten zien wat je hebt gedaan in het pak. In het pak kan je normalebewegingen doen, aangezien het als een tweede huid om je heen zit. Gaandeweg het onderzoek kwam ik er achter dat de toepassing die ik zoek, de analyse van de schok van de voeten, niet te meten was met dit pak. Het gaat er namelijk vanuit dathet hele lichaam incompressibel is, terwijl de voetprotheses juist heel erg veren. Dat pak kon ik dus ook niet gebruiken.

Daardoor heb ik besloten om accelerometers te gaan gebruiken. Deze sensoren meten de versnellingen van de sensor, die ik dus op de voet en onderbeen positioneer van de prothese. Maar ook dit was niet ideaal, aangezien het programma dat de sensoren gebruikt veel kinderziektes vertoont, dus dat metingen vaak overnieuw gedaan moeten worden. Ik heb er desondanks twee proefpersonen met ieder4 verschillende voeten op 5 verschillende snelheden laten lopen op een loopband en de versnelling kunnen achterhalen. Volg je het nog? Maar je raadt het al, ook deze manier was suboptimaal. Dit keer was de versnelling niet geijkt, dat is ook onmogelijk. De ruwe data was daardoor moeilijk te begrijpen. Je kan wel een voorspelling doen over de schok, maar het is niet nauwkeurig aangezien het een beetje een gokwerk zou worden.

Nu ga ik volgende week beginnen met onderzoek op de Universiteit van IJsland. Daar staat een zuurstofmeter. Deze meet, gedurende inspanning, de hoeveelheid zuurstof die je in- en uitademt. De theorie is dat zwaardere inspanning meer energie kost en dus meer zuurstof nodig heeft voor de verbranding van suikers in je lichaam. Een voet die erg aangenaam loopt, zal minder energie nodig hebben en dus minder zuurstof verbruiken. Ik hoop dat ik op deze manier eindelijk wel een goede meting kan doen en Ossur adviseren over de efficientie van de
protheses die je fabriceren.

Tussendoor wordt mij ook regelmatig gevraagd over mijn data analyse van het 'Xsenspak'. Ik heb daar de eerste paar weken flink veel tijd in gestopt en weet nu het 'beste van het bedrijf' hoe het werkt (met 4 dimensionale complexe getallen onder andere, lekker wiskundig). Toch laat ik ze nu in hun eigen sop gaar koken voor de komende twee dagen, aangezien ik morgen met mijn ouders een tocht door IJsland ga maken tot zondag. Zij hebben de afgelopen anderhalve week een flinke rondreis door IJsland gemaakt. Een selectie van hun foto's staat hier. Ik vond zelf de natuur die ze tegenkwamen erg leuk om te zien, hopelijk jij ook.

Volgende keer meer over mijn avonturen buiten Ossur om!