Natuurlijk kan ik niet Enschede verlaten zonder een (klein) feestje te geven. Iedereen die mij de laatste jaren heeft meegemaakt was uitgenodigd om te vieren dat ik het land zou verlaten. Hoewel dat een beetje een vreemde reden is voor een feest, kwamen meer mensen langs dan ik had verwacht..

Omdat ik niet wist hoeveel mensen er langs zouden komen, had ik gevraagd of iedereen zijn eigen 'natje en droogje' mee wilde nemen. Dan zou alles ook opgaan en had ik niets over op de dag dat ik Enschede definitief zou verlaten. Alles werd in de zogenaamde Chum Bucket gedaan en deze doos werd langzaam leeggedonken en -gegeten.

Rond middernacht was de bodem van de Chum Bucket bereikt. Op dat moment had ik van mijn jaarclub een taartje en een leuk boekje gekregen waar iedereen iets persoonlijks in kon schrijven (erg leuk!).Van de overigen kreeg ik nog een spelersshirt van FC Twente met mijn eigen naam en rugnummer, om terug te denken aan de koddige tijden in Enschede! Omdat alles op was, gingen we rustig aan naar de stad (Karaoke-bar, altijd lachen!) om het feest voort te zetten.

In de karaoke bar werd eerst rustig in de achtergrond geacclimatiseerd, voordat enkele waaghalzen het durfte om de microfoon te bemachtingen. Vanaf dat moment ging spreekwoordelijk het dak eraf en werd regelmatig de oerhollandse polonaise bedreven. Zelf had ik nog de Y.M.C.A. gezongen met mn bestuursgenoten en ook iets onbekends van André Hazes. Zeer geslaagd, maar toch wilden enkelen naar de pas geopende Drie-Gezusters in Enschede, een wat grotere discotheek.

Bij de 'Drie' is de avond nog laat geworden (om 4 uur 's ochtends ging helaas alles dicht). Na afscheid van iedereen te hebben genomen en met goede herinneringen aan een geslaagde afscheidsfeest ging ik voldaan naar bed. De volgende ochtend kwam mijn moeder langs om al mijn bezittingen mee te nemen terug naar Waalre. Nu ben ik nog een weekje bij Miriam en zaterdag aanstaande vertrek ik naar Reykjavik!

Ik heb er zin in!